Francisco Candido Xavier (Chico Xavier) was de zoon van de arbeider João Cândido Xavier en de huisvrouw Maria João de Deus. Geboren op 02 april 1910, in de stad van Pedro Leopoldo, Minas Gerais in Brazilië.
Maria João de Deus, overleed op 29 september 1915, toen Chico slechts 5 jaar was.
Van de negen kinderen (Candida Maria, Lucia, Carmosina, Jose Maria de Lourdes, Chico, Raimundo, Maria da Conceição en Geralda), werden er zes aan vrienden en peetouders gegeven.
Chico leed veel in het gezelschap van zijn peettante, die beheerst was. Hij vertelde dat hij drie keer per dag geslagen werd met een zweep. Chico’s vader trouwde opnieuw, dit keer met Cidalia Doper, van het huwelijk werden zes kinderen geboren (Andre Luiz, Lucilia, Neusa, Cidalia, Doralice en João Cândido).
Bij deze gelegenheid keerde Chico terug naar zijn vader, zijn broers en zijn tweede moeder Cidalia, die iedereen met grote genegenheid behandelde.
Zijn schoolopleiding ging niet verder dan de basisschool. Hij werkte vanaf de leeftijd van acht jaar, van 15 uur tot 2 uur, in een textielfabriek.
Katholiek tot het jaar 1927, Pater Sebastião Scarzelli was zijn religieuze begeleider.
Met de beheersing van een van zijn zussen, zocht de familie hun toevlucht tot een spiritistisch echtpaar, de heer Herminio Jose en Dona Carmen Pena Perácio; na een aantal bijeenkomsten en veel moeite van Chico’s familie, was zij genezen. Sindsdien hebben ze de cultus van het “Evangelie thuis” behouden. In dat jaar nam Chico respectvol afscheid van de vriendelijke priester, die hem onderdak en bescherming wenste op zijn nieuwe weg.
In het jaar 1927, richt hij in Pedro Leopoldo, samen met anderen, het spiritistische centrum Luiz Gonzaga op.
Van de vier werkbetrekkingen die hij gehad heeft, werkte hij 32 jaar in de Model School van het ministerie van Landbouw in Pedro Leopoldo en Uberaba, in de laatste stad, met ingang van 1959, toen hij er naar toe verhuisde.
Chico kon altijd in zijn onderhoud voorzien met zijn bescheiden salaris, hij is nooit iemand tot een last geweest. Hij bood zich aan als typiste bij het ministerie van Landbouw. Nooit profileerde hij als een medium. Hij kreeg van de eenvoudigste tot de meest gewaardeerde geschenken (pennen, boerderijen, auto’s), maar weigerde alles beleefd. Van de vierhonderdtwaalf boeken die hij door automatische schrift geschreven heeft, waarvan door de wet van de mensen de auteursrecht van hem zijn, stond hij alles af door deze te doneren aan de spiritistische en charitatieve instellingen, als een echt levend voorbeeld van burgerschap en liefde tot de naaste.
Het medium is overleden op de leeftijd van 92, als gevolg van een hartstilstand op 30 juni 2002, op dezelfde datum van overlijden van Chacrinha, een beroemde tv-presentator. Volgens verhalen van vrienden en familie, zou Chico God hebben gevraagd om te sterven op een dag dat de Brazilianen erg blij waren en dat het land feest vierde, zodat niemand zijn heengaan jammer zou vinden. Op de dag van zijn dood vierde het land het winnen van het wereldkampioenschap voetbal dat jaar. (Chico overleed ongeveer negen uur na de wedstrijd Brazilië vs Duitsland).
Gedurende zijn hele leven, schreef hij 412 boeken door automatische schrift.
Het eerste boek was Parnaso de Além Tumulo, in 1932, doorgegeven door verschillende geesten. De laatste was Amor e Verdade (Liefde en Waarheid), in 1999, ook doorgegeven door verschillende geesten. Veel van zijn boeken zijn vertaald in verschillende talen.
Een van de geesten die hem inspireerde en de boeken dicteerde was Andre Luiz.
De André Luiz serie:
1. Nosso Lar (Ons thuis), geschreven door Chico Xavier in 1944, verfilmd in 2010
2. Os Mensageiros
3. Missionários da Luz
4. Obreiros da Vida Eterna
5. No Mundo Maior
6. Agenda Cristã
7. Libertação
8. Entre a Terra e o Céu
9. Nos Domínios da Mediunidade
10. Ação e Reação
11. Evolução em Dois Mundos
12. Mecanismos da Mediunidade
13. Conduta Espírita
14. Sexo e Destino
15. Desobsessão
16. E a Vida Continua… (En het leven gaat door…) geschreven door Chico Xavier in 1968, verfilmd in 2012
