Allan Kardec werd op 3 oktober 1804 in Frankrijk onder naam van Hippolyte Leon Denizard Rivail geboren. Al vroeg werd hij een fervente volgeling van de methoden van Pestallozzi en later in Frankrijk zal dat van grote invloed zijn in het werk van Rivail binnen het openbare schoolsysteem. Als leerling was hij altijd behulpzaam en zelfs als een jongen van 14 jaar hielp hij altijd zijn collegae met alles zover hij kon.
Na zijn studies in Yverdon verhuisde Rivail naar Parijs waar hij werkte als leraar en verspreider van de Pestallozziaanse methodiek. Hij was toen ook lid van verschillende wetenschappelijke verenigingen.
Als wetenschapper publiceerde Rivail meerdere schoolboeken. Van die tijd komen ook zijn plannen en ideeën voor het verbeteren van het openbare onderwijs in Frankrijk. Sommige van zijn gepubliceerde werken zijn o.a.: Theoretische en Praktische Cursus van Aritmetica, Franse Klassieke Grammatica, Grammatische Catechismus van de Franse Taal en talloze leerstofprogramma’s over natuurkunde, scheidkunde, astronomie en filosofie.
Na een lange ervaring als leermeester, was professor Rivail klaar om een andere taak op zich te nemen: de leer van de hogere geesten samenbrengen tot de op schrift gestelde spiritistische leer. Zijn nieuwe missie begon in 1854 toen hij voor het eerst hoorde van de “draaiende tafels”, wat in de sociale kringen een veelvoorkomend spelletje aan het worden was.
Ondanks zijn studies over het magnetisme, was Rivail in het begin volkomen sceptisch over de gang van zaken. Hij zei toen: “pas als iemand mij kan bewijzen dat tafels een soort denkend vermogen hebben, kan ik geloven wat zij zeggen. Tot die tijd, laat mij dit als een fabuleus verhaal beschouwen”.
Na de fenomenen te hebben gezien, concludeerde hij dat er sprake was van iets dat eerst bestudeerd moest worden om erachter te komen wat de oorzaak van de fysieke effecten was.
Met de mediums Caroline en Julie Baudin, kwam Rivail in contact met het fenomeen van het schrijven door middel van een mandje. Een potlood was vastgemaakt aan de bodem van een broodmand en het geheel werd toen in balans gehouden door de vingertoppen van de mediums. Op die manier waren precieze antwoorden gegeven op vragen gesteld door de aanwezigen. Er was geen twijfel mogelijk. Dit was een nieuw feit dat het studeren waard was. Hij begon toen de fenomenen te analyseren volgens de experimentele methode want hij kon merken dat al die manifestaties waarschijnlijk het werk bleken te zijn van intelligenties (geesten) die op de Aarde hadden geleefd.
Zodoende, heeft hij communicaties van de geesten bij elkaar verzameld en samengebracht in “Het Boek der Geesten”, het basiswerk van de Spiritistische Leer. Een dergelijk monumentaal werkstuk is niet het werk van een filosoof of iets dat gedicteerd is door een geest: het is het resultaat van de onthullingen van verschillende geesten, alle overeenstemmend, ondanks het feit dat ze door verschillende mediums en op verschillende plaatsen waren verkregen.
Om een scheiding te maken tussen de werken van hemzelf en die gedicteerd zijn door de geesten via de mediums, begon Rivail het pseudoniem Allan Kardec voor die laatste te gebruiken.
Voordat een communicatie of een antwoord van de geesten geaccepteerd kon worden, werd alles vergeleken, overwogen en vrijgemaakt van alle mogelijk gevallen van twijfels.
Werk van Allan Kardec
Het Boek der Geesten
Geschreven in 1857, het is een filosofisch boek bevattende de grondbeginselen van de Spiritistische Leer over de onsterfelijkheid van de ziel, de aard van de geesten, en hun gemeenschaap met de mens, de zedenkundige wetten, het tegenwoordige leven, het toekomstige leven en de toekomst van de mensheid.
Het was geschreven op een toen compleet nieuwe manier: Allan Kardec stelde vragen aan meerdere geesten, gebruikmakend van twee mediums, Caroline en Julie Baudin. Met hun vingers, hielden ze een klein mandje met een uit de bodem stekend potlood in balans. Op die manier gaven de geesten antwoorden op de vragen van Kardec. Op een vergelijkbare manier werd het gehele boek grondig nagekeken , maar dit keer met de hulp van meer dan tien mediums. Het boek is dus het resultaat van een samenwerking tussen de mensen en de geesten.
Het Boek der Geesten is de Eerste Steen van het Spiritisme, zijn beginpunt. Eigenlijk bestond het Spiritisme daarvoor helemaal niet, zelfs het woord spiritisme niet. Men sprak toen van spiritualisme en neo-spiritualisme. De spiritistische feiten, die altijd hebben bestaan, werden op allerlei manieren geïnterpreteerd. Nadat het Boek der Geesten verscheen met daarin de basisprincipes van de Spiritistische Leer begon een nieuwe dag in de geestelijke horizon van de wereld.
Het werk heeft vier hoofdstukken, namelijk: “de grondoorzaken”, “spiritistische of geestenwereld”, “zedelijke wetten”, “verwachtingen en troostgronden”.
Toelichting: Dit boek wordt opnieuw vertaald. U kunt alvast kennismaken met de oude vertaling. Om de leesbaarheid hier van te vergemakkelijken zijn hier en daar kleine wijzigingen aangebracht.
Het Boek der Mediums
Het Boek der Mediums is een soort praktijkboek van het Spiritisme of een gids voor mediums en het oproepen van geesten. Het onderricht over de theorie van alle soorten van manifestaties, de middelen om in gemeenschap met de onzichtbare wereld te komen, de ontwikkeling van het medium-zijn, de moeilijkheden en perikelen die men bij het beoefenen van het Spiritisme kan tegenkomen.
Het boek laat ook zien wat voor morele en filosofische consequenties voortvloeien uit de uitwisselingen tussen de zichtbare en de onzichtbare wereld en bovendien het belang van gratis doorgeven wat gratis is gekregen, hetgeen wil zeggen het medium-zijn gebruiken om de naaste te helpen zonder er iets voor terug te vragen.
Het Evangelis volgens het Spiritisme
Dit boek bevat de verklaringen van de grondstellingen van de Leer van Christus, hun overeenstemming met het Spiritisme en hun toepassingen in de verscheidene omstandigheden van het leven.
De Verheven Geesten geven in dit boek een Evangelie met een moderne taal, makkelijk te verstaan en zo kan het ons leven gelukkiger maken door het uitleggen van vraagstukken die wij vroeger, door de allegorische vorm, niet goed konden begrijpen. Het begin van het boek in het bijzonder is een waar traktaat over de aard, de bedoeling en het doel van het Spiritisme.
Hemel en Hel
Het boek Hemel en Hel gaat over de Goddelijke Gerechtigheid volgens het Spiritisme.
Het is een vergelijkend onderzoek naar wat de verschillende leerstelsels zeggen over de overgang van het lichamelijke naar het geestelijke leven, toekomstige straffen en beloningen, engelen en duivels, de eeuwige straffen en andere onderwerpen waarbij meerdere voorbeelden van de werkelijke toestand van de ziel gedurende en na het sterven.
Genesis
Dit boek is een studie van de natuur waarbij het Spiritisme laat zien dat wetenschap en geloof deel uitmaken van één en dezelfde realiteit. Het brengt wetenschap en religie bij elkaar.
Met het aan het licht brengen van de geestelijke wereld en zijn interrelaties met het fysieke heelal, wordt een geheel nieuw inzicht gegeven in talloze kwesties die onverklaarbaar waren gebleven zowel voor de Kerk als voor de Wetenschap.
