Allan Kardec werd op 3 oktober 1804 in Frankrijk onder naam van Hippolyte Leon Denizard Rivail geboren. De Geesten hebben hem in later stadium geadviseerd de naam Allan Kardec te voeren. Hij studeerde in Yverdon, Zwitserland, met de beroemde Johann Heinrich Pestalozzi, van wie hij een uitmuntende leerling werd. Hij zette zich in als verspreider van de leermethode die grote invloed heeft gehad op de onderwijsvernieuwingen in Frankrijk en Duitsland. Als opmerkelijke taalkundige sprak hij Duits, Engels, Italiaans, Spaans en Nederlands. Kardec verzorgde de vertaling naar het Duits van fragmenten van klassieke Franse auteurs in het bijzonder van Fénelon (François de Salignat de la Mothe).
De Leermeester
In Parijs richtte hij samen met zijn vrouw Amélie Gabrielle Boudet, een onderwijsinstelling op zoals de instelling in Yverdon. Hij schreef boeken over grammatica, wiskundige en pedagogische studies op academisch niveau; hij vertaalde ook Engelse en Duitse werken. Allan Kardec organiseerde thuis gratis cursussen scheikunde, natuurkunde, astronomie en vergelijkende anatomie.
Als lid van diverse wetenschappelijke genootschappen, in het bijzonder de Koninklijke Academie van Arras won hij in 1831 een prijs met de monografie: “Wat is de studiemethode die het beste overeenstemt met de behoefte van dit tijdperk?” Van zijn werken vallen op: Voorgesteld plan voor de verbetering van het openbare onderwijs (1826); Cursus wiskunde (1829, volgens de Pestalozzi-methode) en Grammatica klassiek Frans (1831).
De Codificateur
Het was in 1854 toen professor Rivail voor het eerst hoorde praten over de draaiende tafels, een mediamiek fenomeen dat in Europa opschudding veroorzaakte.
In Parijs deed hij de eerste studies naar het Spiritisme. Hij heeft de wetenschappelijk-experimentele methode op deze nieuwe wetenschap toegepast en hij heeft nooit vooraf theorieën geformuleerd: hij observeerde zorgvuldig, vergeleek en leidde daaruit consequenties af en was altijd gericht op de rede en de logica van de feiten. Hij ondervroeg de geesten, maakte notities en ordende de gegevens die hij verzamelde. Daarom wordt hij codificateur van het Spiritisme genoemd. De auteurs van de Spiritistische leer zijn de verheven geesten. In principe was Rivail alleen gericht op zijn eigen ontwikkeling. Later, toen hij zag dat alles een geheel was, dat zich uitbreidde tot een leerstelsel, besloot hij een boek te publiceren om het met iedereen te delen. Zo bracht hij op 18 april 1857 het Boek der Geesten uit. Hij gebruikte het pseudoniem Allan Kardec, als referentie aan een vorig leven, om het spiritistische werk te onderscheiden van zijn eerdere pedagogische publicaties.
De Verbreider
In januari 1858 lanceerde hij de Revue Spirité (Spiritistische tijdschrift) en in april van dat zelfde jaar richtte hij het Parijse Genootschap van Spiritistische Studies op. Vervolgens publiceerde hij de boeken: Wat is het Spiritisme (1859), Het Boek der Mediums (1861), Het Evangelie Volgens het Spiritisme (1864), Hemel en Hel (1865) en Genesis (1868). Kardec stierf in Parijs op 31 maart 1869 op zijn vierenzestigste door een afgebroken aneurysma. Zijn lichaam is begraven op de begraafplaats Père-Lachaise, in de Franse hoofdstad. Zijn vrienden verzamelden onuitgegeven teksten en notities en publiceerden het boek Postuum Werk in 1890.
