Omstreeks het jaar 1850 wekten in de Verenigde Staten van Noord-Amerika verschillende vreemde verschijnselen van geraas, geklop en beweging van meubels zonder bekende oorzaak, de aandacht.
Het eerste waargenomen feit, was het in beweging raken van verschillende voorwerpen; men heeft daaraan de alledaagse benaming van draaiende tafels of tafeldans gegeven.
Dit verschijnsel schijnt het eerst te zijn waargenomen in Amerika, of liever gezegd, zich in dat land het eerst te hebben herhaald. De geschiedenis bewijst namelijk dat dit reeds plaatsvond in de Oudheid en gepaard ging met merkwaardige omstandigheden, zoals ongewone geluiden en dreunen die zonder bekende zichtbare oorzaken werden voortgebracht. Vanuit Amerika heeft het zich snel over Europa en de andere werelddelen verspreid; in het begin riep het bij velen ongeloof op, maar de grote hoeveelheid waarnemingen heeft snel alle twijfel aan de echtheid van de verschijnselen doen wegnemen.
In het jaar 1854, werd professor Rivail door zijn vriend en magnetiseur, de heer Fortier, verteld dat er bijeenkomsten plaats vonden waar de tafels, niet alleen draaiden maar ook antwoord gaven op gestelde vragen, alsof het intelligente wezens waren. En met zijn wetenschappelijke geest, antwoordde Rivail: “Ik zal het alleen geloven als ik het zie en als men mij bewezen heeft dat een tafel hersens heeft om na te denken, zenuwen om te voelen en als ze kan gaan slaapwandelen”. Een jaar later, uitgenodigd om zo’n bijeenkomst bij te wonen, observeerde professor Rivail van dichtbij het fenomeen met de wetenschappelijke nauwkeurigheid die eigen is aan wijze mensen als het gaat over grote ontdekkingen, wat hem tot de conclusie bracht dat er hier iets serieus te onderzoeken was. “Hij paste op deze nieuwe wetenschap de experimentele methode toe, zonder ooit van tevoren bedachte theorieën te formuleren. Hij observeerde aandachtig, vergeleek, en leidde consequenties af; hij probeerde de oorzaken van de gebeurtenissen te achterhalen door middel van deductie, door logische opeenvolging van de feiten, en hij aanvaardde alleen verklaringen als deze alle moeilijkheden van de vraagstelling op konden lossen”. Dankzij zijn instelling, om nooit enige zaak te ontkennen zonder eerst de feiten te hebben geobserveerd en geanalyseerd om daarna een opinie te geven over het onderwerp, kent de wereld vandaag de Spiritistische Leer van de illustere professor Rivail. Van dit principe uitgaande, nam hij deel aan verscheidene sessies in de woning van de heer Baudin, waar de basisprincipes van “Het Boek der Geesten” kenbaar gemaakt werden.
Dit boek is op 18 april 1857 gepubliceerd en bevat de basis van het Spiritisme. Professor Hippolyte Léon Denizard Rivail, was zeer bekend in wetenschappelijke kringen en, om elke verwarring te voorkomen, nam hij het besluit om dit werk te tekenen met een pseudoniem, hij gebruikte hiervoor, een naam die hij in een incarnatie als druïde gedragen had – Allan Kardec. Daarna volgde de werken die de basis van de Spiritistische Leer vormen: “Het Boek der Mediums”, “Het Evangelie volgens het Spiritisme”, “Hemel en de Hel” en “Genesis”.
